Kamery laryngologiczne jako narzędzia diagnostyczne

Laryngologia to dziedzina zajmująca się schorzeniami jamy ustnej, gardła, nosa oraz uszu. Jak w przypadku każdej gałęzi medycyny, tutaj również pomyślny przebieg leczenia jest możliwy jedynie dzięki odpowiednio postawionej diagnozie. Diagnostyka laryngologiczna opiera się głównie na dwóch metodach.

Pierwsza z nich to pobieranie wymazów, które mogą potwierdzić lub wykluczyć obecność konkretnych bakterii, stanów zapalnych lub ognisk różnych schorzeń. Druga z metod wymaga wykorzystania narzędzi laryngologicznych, jakimi są specjalistyczne kamery. To właśnie one pozwalają poznać obraz gardła, nosa oraz uszu na odcinkach niewidocznych z zewnątrz.

Endoskopia górnych dróg oddechowych

Podstawowy rodzaj badania, do którego wykorzystywana jest kamera laryngologiczna, to endoskopia. Polega na obserwacji nosa, zatok, gardła i krtani za pomocą sztywnej sondy z kamerą zapewniającą najwyższą jakość obrazu. Endoskop sztywny wprowadzany jest bezpośrednio do badanego fragmentu ciała pacjenta. Uzyskany obraz pozwala precyzyjnie ocenić budowę oraz ewentualne zmiany patologiczne i dopasować odpowiednie leczenie dla indywidualnego przypadku.

Badanie uważane jest za dość inwazyjne ze względu na wprowadzenie do ciała sondy z kamerą, jednak nie jest bolesne i zazwyczaj nie wymaga znieczulenia. Jedyny dyskomfort może polegać na pojawieniu się odruchu wymiotnego, szczególnie u wrażliwych osób.

Fiberoskopia nosa, nosogardła, gardła i krtani

Fiberoskopia nazywana również wideoendoskopią to przykład kolejnego popularnego badania diagnostycznego, do którego wykorzystuje się kamery laryngologiczne. W tym przypadku zakończony kamerą endoskop jest giętki, dzięki czemu może dotrzeć do nawet najtrudniej dostępnych miejsc. Fiberoskopię stosuje się u dorosłych i dzieci przede wszystkim w diagnostyce:

- przerostu trzeciego migdałka,

- zmian patologicznych w zatokach przynosowych,

- bezdechów sennych i chrapania,

- przewlekłych nieżytów nosa,

- zaburzeń głosu lub połykania,

- innych zmian w obrębie nosogardła i krtani,

- w przypadku podejrzenia obecności ciała obcego.

Wróć do bloga